فعل امر در زبان عربی
ترجمه صحیح فعل بدون توجه به دو موضوع زمان و صیغه فعل ممکن نیست، پس با آگاهی از این موضوع قصد داریم یکبار برای همیشه کاملترین آموزش ساختن ترجمه «فعل امر» در قالب مقاله کاملی از «آکادمی عربی» که اولین مجموعه تخصصی آموزش عربی است، در اختیار شما قرار دهیم.
ابتدا به معرفی «فعل امر» صیغهها (شخص) آن و نحوه ترجمه آنها در فارسی میپردازیم.
تعریف فعل امر
یکی از کاربردهای فعل در هر زبانی، بیان «طلب و درخواست» میباشد که این موضوع با «فعل امر» صورت میگیرد.
مثال: برو – ببینید- باید بخورند
فعل امر در عربی
ساختار فعل امر در زبان عربی با تغییراتی در فعل مضارع (اگر روی فعل مضارع مسلط نیستید حتما مقاله کامل فعل مضارع را در «آکادمی عربی» مطالعه کنید) ایجاد میشود.موضوع بسیار مهم این است که روش ساختن فعل امر بر اساس صیغه فعل مضارع (شخص مضارع) متفاوت است، پس ابتدا به معرفی صیغهها (شخصها) میپردازیم و پس از آن روش ساختن و ترجمه فعل امر را آموزش میدهیم.
همانطور که در مقاله فعل ماضی قبلا خواندیم در ادامه مروری میکنیم بر روی معرفی شخص ها در زبان فارسی و صیغه های عربی و تطبیق آن با شخص های فارسی ، همچنین میتونید مقاله فعل ماضی در عربی را مطالعه بفرمایید.
معرفی شخصها در زبان فارسی
اول شخص:
به کسی که گوینده است و در حال صحبت کردن «اول شخص» میگوییم که اگر یک نفر باشد به او «اول شخص مفرد: من» و اگر بیش از یک نفر باشد «اول شخص جمع: ما» گفته میشود.
دوم شخص:
به کسی که با او صحبت میکنیم و مخاطب مستقیم صحبت ما است دوم شخص میگوییم اگر یک نفر باشد «دوم شخص مفرد: تو» و اگر بیش از یک نفر باشد «دوم شخص جمع: شما» گفته میشود.
سوم شخص:
به کسی که اول شخص و دوم شخص درباره او صحبت میکنند و حضور ندارد و غایب است «سوم شخص» میگوییم اگر یک تو باشد «سوم شخص مفرد: او» و اگر بیش از یک نفر باشد «سوم شخص جمع: آنها -ایشان» گفته میشود.
صیغههای عربی و تطبیق آن با شخصهای فارسی
1- آنچه معادل «اول شخص» فارسی است در زبان عربی «متکلّم: گوینده» نام دارد که اگر یک نفر باشد به آن «متکلم وحده: گوینده تنها» و اگر بیش از یک نفر باشد «متکلم مع الغیر: گوینده با دیگران» گفته میشود
2- آنچه معادل «دوم شخص» فارسی است در زبان عربی «مخاطب: مورد صحبت – مورد خاطب» نام دارد که اگر یک نفر باشد به آن « مفرد مذکر مخاطب – مفرد مونث مخاطب» گفته میشود، اما اگر بیش از یک نفر باشد در زبان عربی به دو نفر «مثنی» بیش از آن «جمع» میگوییم که میتوان گفت معادل «دوم شخص جمع» فارسی
در زبان عربی ۴ حالت داریم:
دوم شخص جمع فارسی = مثنی و مذکر مخاطب – مثنی مونث مخاطب – جمع مذکر مخاطب – جمع مونث مخاط.
3- معادل «سوم شخص» فارسی در عربی «غایب» نام دارد که اگر یک نفر باشد به آن «مفرد مذکر غایب – مفرد مونث غایب» گفته میشود ولی اگر بیش از یک نفر باشد به صورت مثنی یا جمع معادل ۴ حالت عربی است: سوم شخص جمع فارسی = مثنی مذکر غایب – مثنی مونث غایب – جمع مذکر غایب – جمع مونث غایب.
آشنایی با نحوه ساخت صیغههای امر و ترجمه آن به فارسی
موضوع بسیار مهم در ساختن فعل امر از فعلهای مضارع زبان عربی این است که ابتدا باید صیغه فعل مضارع را بر اساس آنچه در قسمتهای بالا گفتیم بشناسید زیرا روش ساختن فعل امر کاملا به صیغه فعل مضارع بستگی دارد که در قسمت زیر ابتدا این روشها را با مثال آموزش داده و سپس در جدولهای بعدی برای تمام صیغهها، فعل امر و ترجمه آن را خواهیم آورد.
الف) ساختن فعل امر از صیغههای مخاطب (دوم شخص):
برای ساختن فعل امر از صیغه های مخاطب در اولین مرحله باید آخر فعل مضارع را تغییر دهیم.
( اگر آخرش ـُ باشد به و ـْ اگر نون داشته باشد نونش حذف میشود به جز دو صیغه جمع مونث) و در مرحله دوم باید حرف (تـ) را از ابتدای فعل حذف کنیم.
تَشْکُرونَ تَشْکُروا شْکُروا
تُعَلَّمونَ تُعَلَّموا عَلِّموا
در آخرین مرحله اگر بعد از حرف (تـ) اولین حرف ساکن داشته باشد برای راحتی تلفظ به ابتدای فعل، یک (ا) اضافه میکنیم که حرکت آن به حرکت بعد از ساکن بستگی دارد.
اگر بعد از ساکن ـُ باشد، (اُ) اگر ـَ و ـِ باشد (اِ) میگذاریم.
شْکُروا اُشْکُروا
ب) ساختن فعل امر از صیغههای غایب و متکلم (اول و سوم شخص):
برای ساختن فعل امر از صیغههای غایب و متکلم ابتدا به فعل مضارع، حرف (لـِ) اضافه میکنیم و سپس آخر فعل مضارع را مثل مرحله الف تغییر میدهیم.
یَشکرونَ لِیشکروا
در بخش زیر فعل «ذهب: رفت» به عنوان نمونه انتخاب شده و با آن به بررسی ۱۴ صیغه عربی میپردازیم، لازم است بدانید که طبق آنچه در قسمت قبلی گفتیم در زبان عربی ۱۴ صیغه و در زبان فارسی ۶ شخص وجود دارد و علت این تفاوت این است که در فارسی، مذکر و مونث و مثنی و جمع به طور یکسان ترجمه میشود.
یک تمرین کاربردی
برای اینکه آنچه از ابتدا گفته شده را به صورت عملی و کاربردی یاد بگیرید فعلهای زیر را ترجمه میکنیم.
اِرْجَعوا :
چون حرف مضارعه ( تـ – یـ – نـ – ا ) در ابتدای آن نیامده و از طرفی نون آخرش حذف شده میفهمیم که فعل امر است. چون «لـ» در ابتدای آن نیامده یعنی «امر مخاطب» است. نشانه «وا» آخرش بیانگر جمع بودن فعل است.
معنایِ «رَجَعَ: بازگشت» : بازگردید
لِیَکْتُبْ:
«لـِ» در ابتدا و ساکن آخرش نشانه امر غایب بودن است. صیفه فعل مفرد مذکر غایب (سوم شخص مفرد) است (او).
معنای «کتب: نوشت» : باید بنویسد
امر نفی = نهی
دستور و طلب منفی، «نهی» نام دارد که فقط کافی است به ابتدای فعل مضارع «لا» اضافه کنیم و تغییراتی که در ساختن فعل امر گفتیم و در آخر فعل انجام دهیم.
لا تَشکُروا:سپاسگزاری نکنید
لا یَکتُب: نباید بنویسد
امیدواریم که این مطلب براتون مفید بوده باشه، هرگونه سوالی داشتید تو قسمت دیدگاه ها بپرسید.
دیدگاهتان را بنویسید