محل اعرابی یا نقش کلمات در عربی چیست؟

زمانی که از محل اعرابی یا اعراب کلمات صحبت می‌کنیم، ذهنمان سریعا باید به سراغ نقش کلمات برود، اینکه جایگاه یا نقش هر کلمه در جمله عربی چیست.

همانطور که کارکنان مربوط به هر شغلی یونیفرم مخصوص خود را می‌پوشند، اِعراب را هم مانند یونیفرمی در نظر بگیرید که کلمات با توجه به نقش یا وظیفه‌ای که در جمله دارند اعراب مخصوص به خود را می‌پوشند.

در این مقاله به توضیح کامل تعریف محل اعرابی، انواع محل اعرابی، نحوه تشخیص اعراب و نقش کلمات و حل چند مثال از موضوع محل اعرابی خواهیم پرداخت، با ما همراه باشید.

* برای دیدن آموزش ویدیویی رایگان محل اعرابی کلیلک کنید.

اعراب کلمات چیست؟

کلمات با توجه به نقشی که در جمله ایفا می‌کنند، علامت متناسب با نقش مورد نظر، در انتهایشان پدیدار می‌شود که به ان اعراب می‌گویند.

انواع اعراب را در زیر به تفصیل بررسی می‌کنیم.

انواع محل اعرابی چیست؟

در زبان عربی، بر اساس نقش هر کلمه اعراب خاصی برای آن استفاده می‌شود، در برخی از موارد تشخیص محل اعرابی یک کلمه دشوار است. به همین دلیل در مورد محل اعرابی، انواع آن و نیز تثبیت کامل مفهوم این مبحث باید از تمرین و تکرار کمک بگیرید؛ همچنین، می‌توانید از منابع آموزشی استاندارد در این زمینه استفاده نمایید.

دوره آموزش عربی تیتان که همچون یک زنگ عربی به صورت آفلاین شما را در یادگیری هر چه بهتر انواع محل اعرابی و نقش کلمات در جمله کمک خواهد کرد، ویژه پایه‌های هفتم تا دوازدهم و برای رشته‌های ریاضی، تجربی و انسانی در مجموعه‌ی آکادمی عربی آماده شده است که می‌توانید از آن استفاده کنید.

انواع اعراب کلمات شامل مرفوع، منصوب، مجرور، مجزوم می‌باشد که در ادامه هر کدام از انواع محل‌های اعرابی را به شما یاد خواهیم داد تا بتوانید سوالات مربوط به تشخیص محل اعرابی را به خوبی پاسخ دهید.

اعراب مرفوع:

اعراب مرفوع در انتهای اسم با حرکت «ـﹹــٌ» و علامت‌های «انِ، ونَ» خود را نشان می‌دهد.

حرکت ضمه و تنوین آن در اسم‌های مفرد، جمع مونث سالم و جمع‌های مکسر خود را نشان می‌دهد.

مثال محل اعرابی مرفوع در جمله:

• المُمَرِّضةُ سارَتْ نَحوَ المُستَشفَی: پرستار به سمت بیمارستان حرکت کرد.

(الُمَرِّضَةُ: مبتدا (اسم مفرد) و مرفوع به ضمّه)

• سارَتِ مُمَرِّضاتٌ نَحوَ المُستَشفَی: پرستارانی به سمت بیمارستان حرکت کردند.

(الُمَرِّضاتُ: فاعل (جمع مونث سالم) و مرفوع به ضمّه)

• شُجِّعُ التَّلامیذُ فی ساحة المدرسة: دانش آموزان در حیاط مدرسه تشویق شدند.

(التَّلامیذُ: نائب فاعل (جمع مکسر) و مرفوع به ضمّه)

علامت «انِ» در اسم‌های مثنی و «ونَ» در جمع مذکر سالم خود را نشان می‌دهند:

• التِّلمیذانِ یَجتَهِدانِ فی دروسهما: دانش آموزان در درس‌هایشان تلاش می‌کنند.

(التِّلمیذانِ: مبتدا (اسم مثنی) و مرفوع به «الف»)

این اعراب مخصوص نقش‌های مبتدا، خبر، فاعل، نائب فاعل، اسم افعال ناقصه، خبر حروف مشبّهة بالفعل می باشند.

باید دقت کنیم که اگر هر کدام از این نقش‌ها صفت بگیرند، اعراب صفت نیز مرفوع می‌شود.

• کانتِ المُمرِّضاتُ المجتهداتُ فی المستشفی: پرستاران زحمت کش در بیمارستان بودند.

(الُمَرِّضاتُ: فاعل و مرفوع به ضمّه / المجتهداتُ: صفت و مرفوع به ضمّه)